Politieke discussies kunnen heftig zijn, niet alleen in de Verenigde Staten. In Nederland zijn we het ook niet altijd met elkaar eens, om het voorzichtig te stellen. Of het nu om Geert Wilders gaat of Donald Trump.
Dergelijke discussies kunnen makkelijk uit de hand lopen. Als het een woordentwist tussen familieleden betreft, is dat helemaal pijnlijk.
Hieronder volgen zeven bewezen strategieën om je standpunt over te brengen op een beschaafde en effectieve manier.
Drake Baer droeg bij aan een eerdere versie van dit artikel.
Als je iemands ideeën aanvalt, krijgt de ander al snel de neiging om hard terug te slaan of juist in z'n schulp te kruipen. Zodra de ander geagiteerd is, komen je argumenten niet meer aan. Probeer de ander dus niet te overdonderen.
Als je overtuigend wil zijn, kun je proberen de zaak in het "extreme" te trekken. Neem het standpunt van je discussiepartner over en trek daar een logische conclusie uit - op zo'n manier dat het richting het absurde gaat.
In tegenstelling tot wat debatcoaches soms zeggen, zijn argumenten niet per definitie 'rationeel'. Respecteer dus het perspectief van de ander, hoe belachelijk dat ook mag klinken.
"Als de eigenwaarde van mensen wordt bevestigd, zijn ze ontvankelijker voor informatie die tegen hun eigen overtuiging ingaat", aldus psycholoog Peter Ditto van de University van California tegenover New York Magazine.
Dus pas als er een emotionele klik is met de ander, kun je logische argumenten aanvoeren.
Open vragen: als je ruzie hebt met je partner, stel dan vragen die de ander uit een defensieve positie halen, zegt relatie-psycholoog John Gottman.
Bijvoorbeeld:
• Wat zou je anders doen als je de rijkste persoon op aarde was?
• Hoe zou je leven er over drie jaar moeten uitzien?
• Wat vind je van je baan?
Dit werkt ook in andere discussies. Open vragen zorgen ervoor dat een competitieve woordenwisseling een coöperatief karakter krijgt.
Het slimste jongetje of meisje van de klas ... daar luisteren anderen niet naar. Mensen luisteren naar mensen die doen alsof ze weten wat juist is, blijkt uit een in 2013 uitgevoerd onderzoek.
Onbewust kijken mensen naar "indirecte signalen van expertise", zoals zelfvertrouwen, extraversie, geslacht of ras. Die zijn belangrijker dan wat mensen daadwerkelijk zeggen, aldus hoogleraar management Bryan Bonner van de Universeit van Utah.
"Je hoopt dat er een sterke relatie is tussen feitelijke argumentatie en invloed hebben", zegt Bonner tegen The Wall Street Journal. "Maar vaak is het zo dat we een beetje gokken wie de 'expert' is en dat is regelmatig een onjuiste aanname."
In zijn boek Influence: The Psychology of Persuasion, zegt Robert Cialdini dat het leveren van "sociaal bewijs" één van de beste manieren is om mensen aan jouw kant te krijgen. Het gaat hier om de neiging van mensen om zich aan te sluiten bij de mening van anderen, zelfs als het om vreemden gaat.
Het mechanisme van "sociaal bewijs" gaat ervan uit dat we denken dat anderen zich correct gedragen in een gegeven situatie. Als er lange rijen staan voor een restaurant, denken we dat het eten wel goed zal zijn. Dit is ook de reden dat een product of mening waar een BN'er zich aan verbindt, zo goed werkt in de marketing.
Mensen vertrouwen wetenschappers. Althans, dat komt naar voren in onderzoek van Aner Tal en Brian Wansink van Cornell University. Als je dingen op een 'wetenschappelijke' manier laat zien, bijvoorbeeld door een grafiekje te gebruiken, kom je geloofwaardiger over.
"Het aura van wetenschappelijkheid verschaft overtuigingskracht. Zelfs als het triviale zaken betreft, zoals het tonen van een grafiekje", aldus Tal and Wansink.
Als je een verhaal vertelt over je oom of huisgenoot die moddervet eet en toch fit blijft, is dat een anekdote. Om te overtuigen moet je data gebruiken, dus gegevens uit wetenschappelijke studies met representatieve steekproeven.
Nog beter is het als je naar een wetenschappelijke consensus kunt verwijzen.
"Wetenschappers gebruiken 'consensus' - wat de meerderheid vindt - vaak als ultiem argument en dat is begrijpelijk", schrijft Jacquelyn Gill in haar boek Contemplative Mammoth. "De wetenschappelijke consensus is de optelsom van meningen van wetenschappers, niet de toevallige mening van degene met wie je discussieert. Er kunnen best een paar wetenschappers met een andere mening zijn, maar als de overgrote meerderheid een bepaalde consensus aanhangt, betekent dit dat er zo veel ondersteunend bewijs is voor een idee, dat het heel lastig te ontkrachten valt."